എന്. പി. ഹാഫിസ് മുഹമ്മദ്
ഇരുട്ട്.
മങ്ങിയ വെളിച്ചം പതുങ്ങിയെത്തുന്നു. പൂര്ണ്ണപ്രകാശത്തില് നിറഞ്ഞുനില്ക്കുന്ന സ്ത്രീ. പുരുഷന്റെ പൊട്ടിച്ചിരി. ആദ്യം നിഴലും പിന്നെ രൂപവും പ്രവേശിക്കുന്നു. സ്ത്രീയ്ക്കുമീതെ ഭീമാകാര പുരുഷപ്രവേശം.
പുരുഷന്: ( ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ) മനസ്സിലായില്ലേ, നീ എനിക്കെന്നും അടിമയാണ്.
സ്ത്രീ: ( കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ) കഷ്ടം, എക്കാലത്തും നിങ്ങള് നിങ്ങള്ക്ക് അടിമയാണല്ലോ?
സ്ത്രീയുടെ കരച്ചിലും പുരുഷന്റെ ചിരിയും. പിന്നെ പതുങ്ങിയെത്തുന്ന ഇരുട്ട്. കൂരാകൂരിരുട്ട്.
......................................................
ഏട്, 1991 ഓഗസ്റ്റ്
......................................................
ഏടുകളില്
-
▼
2009
(40)
-
▼
June
(29)
- അനുസരണയില്ലാത്ത കുട്ടി
- അടിമ
- ഓര്മ്മ
- രണ്ട് കുറിപ്പുകള്
- സംവാദം
- തുരുമ്പ്
- പേടി
- ക്ഷമാപണം
- ദരിദ്രന്
- കുഞ്ഞുണ്ണിക്കവിതകള്
- കവിതയും കാലവും
- വിരുന്നെത്തിയവര്
- ചിത
- പ്രായം
- നിഴല്
- കത്തുകള്
- ബീരാന് ഉണങ്ങി
- വിദ്യാലയത്തിലെ ഒരു ദിനം.
- മോക്ഷം
- കത്തുകള്
- ഗ്രാമവും നഗരവും
- വാങ്മയം
- നിരക്ഷരമനസ്സ്
- നോവലും നോവലിസ്റ്റും
- ജോണ് സ്മൃതി
- അമ്മ അറിയാന്
- അഗ്രഹാരത്തില് കഴുതൈ.
- ചെറിയാച്ചന്റെ ക്രൂരകൃത്യങ്ങള്
- എബ്രഹാം നിനക്കായ്
-
▼
June
(29)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
aaru aarkka adima sharikkum?
ReplyDelete